Leerkracht PO

Waar mogelijk probeer ik mensen die ik noem in een stukje een e-mail te sturen met een link naar de betreffende vermelding. Zo deed ik dat ook gisteren naar Martin Bosma, naar Geert Wilders (beiden PVV) en naar Corinne Bierman van de stichting Dag van Respect. Volgens mijn statistieken werd het bericht (link) op een Blackberry gelezen door iemand die gebruik maakte van een internetverbinding van ‘De Tweede Kamer Der Staten Generaal’. Mijn gok is Bosma. Niet dat hij het artikeltje erg interessant vond, een paar seconden en weg was de parlementaire bezoeker. Corinne Bierman; een ander verhaal.

Zij liet mij weten wat ze van het stukje vond in een aardige e-mail. Verder liet ze weten dat de stichting helemaal niet van plan was om Geert Wilders en Hitler op wat voor manier dan ook gelijk te stellen.

“Wij vergelijken Hitler en Wilders niet met elkaar. Voor ons als stichting gaat het daar ook absoluut niet om. Het ging hier om het woord ‘eenzijdig’. De politiek veronderstelt dat kinderen dat niet begrijpen. Hiermee zijn wij het vanzelfsprekend niet eens.”

Ook liet ze weten dat ze al veel nare e-mailtjes had ontvangen naar aanleiding van het incident. Wat mij dan weer niet verbaasde, dat had ik al gezien toen ik haar naam had ingetikt op Google.

Ik stuur mijn stukjes dus altijd keurig naar de mensen die ik in die stukjes noem. Meestal reageren ze daar op. Soms niet. Een dikke plus dus voor Corinne Bierman dat ze uitgebreid de moeite nam om te reageren terwijl ze niet wist dat er ongeveer 75.000 juffen, meesters en studenten lid zijn van de Digitale School. Een groot publiek, waar de PVV geen gebruik van diende te maken.

De volgende keer dat Corinne haarzelf ‘voor de kop slaat’ vanwege een ongelukkige tekst, sta ik achter haar met een ijskompres. Want hee, je hoeft maar vriendelijk te reageren en ik ben meteen overstag.

Ik had het er vandaag nog over op school: politici moeten zich niet direct bezig houden met de inhoud van educatief materiaal, laat staan dat ze aanpassingen en rectificaties gaan eisen. Laat dat maar over aan de deskundigen. Kijk, in het geval van Geert Wilders kan ik het nog wel begrijpen. Want een vergelijking met Hitler is niet leuk. Waarschijnlijk had Hitler de vergelijking met Wilders ook niet leuk gevonden. Kortom, niet leuk. Voor beide partijen niet.

Wel leuk is de reactie van directeur Corinne Bierman (stichting Dag van Respect, de verspreider van het lesboek met de controversiële vergelijking). Zij liet weten “het is nooit de bedoeling geweest die vergelijking te maken”, maar ze zou het lesboek niet veranderen. Een dag later laat ze heel wat anders weten: “Ongelooflijk stom, ik sla mezelf voor mijn kop” en past ze het lesboek aan.

En zo konden we (tussen Obama en McCain door) nog even genieten van een lollig onderwijsgerelateerd politiek relletje. PVV-kamerlid Martin Bosma gaf aan ‘woedend’ te zijn, Wilders verschoot prompt van haarkleur en Bierman sloeg haarzelf voor haar kop (en gaf daarmee uiting van haar respect voor … iets).

Politici die zich bemoeien met de inhoud van een les, stel je voor. Dan gaat Wouter Bos ons vertellen hoe de kinderen moeten rekenen (misschien niet verkeerd), gaat Balkenende het kringgesprek doen (normen en waarden, misschien verkeerd) en gaat Marcouch islamles geven op openbare scholen (verkeerd). Nee, waar is dan Hilbrand Nawijn als je hem nodig hebt? Want de jumphype mag dan wel voorbij zijn, ik kan het nog steeds niet.

*”PVV kwaad om vergelijking Wilders-Hitler in lesboek”, knack.be, 03/11/08
*”Tekst lesboek over ‘Fitna’ toch aangepast”, nrc.nl, 04/11/08