Leerkracht PO

In het AD stond onlangs een artikeltje waarin melding wordt gemaakt van het slechte onderhoud aan scholen. Nu werk ik in een vrij nieuw gebouw, dus heb ik er geen last (meer) van, maar iedereen die in het onderwijs werkt, moet ze toch kennen: de lesbarakken. Gedateerd, grijsgroen, onhygiënisch, meurend, vochtig, vol asbest en afwisselend steenkoud en snikheet. Je groeit in het onderwijs. Gelijk met de schimmel.

“Dit moeten we als maatschappij niet accepteren,’’ zegt directeur Vincent Roozen van de Rotterdamse gezondheidsdienst GGD. Roozen lanceert daarom vandaag een plan om vierhonderd basisscholen in Rotterdam voor 80 miljoen euro onder handen te nemen. Voor gemiddeld twee ton per school moet de ventilatie vervangen en de isolatie verbeterd worden.

Roozen: ,,Loop de gemiddelde basisschool in Rotterdam binnen en je zult zien dat een fatsoenlijk ventilatiesysteem ontbreekt. Ook buiten de stad is dat niet anders. Bedenk dan dat de norm voor het klimaat in kantoren strenger is dan in scholen. Dat is toch raar?’’

Dat is ook raar. Maar het is al tientallen jaren zo.

“Gevolgen van het erbarmelijke schoolklimaat zijn ziekteverzuim, vermoeidheid, astmaklachten, geurhinder en een verlaagde concentratie.”

Het AD verbindt hier een schokkende conclusie aan:

“Door dat laatste effect presteren leerlingen slechter dan nodig is.”

Werkelijk?

*’Ziek door een vuile school,’ AD, 24/02/09

Is het nu eens afgelopen met dat idiote Weesp-gedoe? Een paar jongens halen een misselijk geintje uit als grote gedeeltes van Nederland nog in shock zijn over Dendermonde en de politici breken bijna hun benen om als eerste voor de camera’s te vertellen over hoe adequaat en serieus ze op ‘deze ernstige bedreigingen’ hebben gereageerd. Je moet voor de gein dat filmpje over de persconferentie (na de arrestaties) eens opzoeken op internet. Wat een hoop lelijke stropdassen, uitstekende neusharen en gebakken lucht bij elkaar.

Moeders die voor het reclameblok kirrend door Pauw en Witteman worden aangekondigd, pukkelige koortslipknaapjes die op het jeugdjournaal hakkelend een excuus stamelen en nu dan weer EénVandaag met een of andere onnozele enquête.

“Jongeren hebben geen medelijden met de twee jongens die bijna een week lang hebben vastgezeten omdat ze een basisschool in Weesp bedreigden. Dat blijkt maandag uit een enquête van Top-X, het jongerenpanel van EénVandaag. Ruim zestig procent van de 1861 ondervraagden vindt het opsluiten van de jongens terecht.”

Het is wel goed zo, jongens. We hebben er lang genoeg over geschreeuwd. Nu mag het wel uit de schijnwerpers verdwijnen. Twee jongens bellen een school met een geintje en verdwijnen onder het boegeroep van Nederland voor een week in de gevangenis. We zouden ons moeten schamen.

*’Jongeren geen medelijden met bedreigers Weesp,’ Trouw, 23/02/09

Vandaag (zaterdag!) was ik op school om mijn klaslokaal opnieuw in te richten. Niet alleen de meubels verschoven, ook de inhoud van de kasten doorgespit en opnieuw ingedeeld. Ja, beste lezers, ik weet het (→ klik). Na afloop vond ik dat ik wel een frietje had verdiend. Een groot frietje. En een broodje groentekroket. Met mayonaise. Ik verdiende telkens meer. En waar kun je zulks beter halen dan bij de caffeteria? Ja, je leest het goed: caffeteria. Zo stond het op het reclamebord. De spelling van Nederlanders gaat zienderogen achteruit. En niet alleen in de caffeteria.

“Bijna één op de drie peuterleidsters in de gemeente Rotterdam zal een taalcursus moeten volgen. Wethouder Leonard Geluk (jeugd, gezin en onderwijs, CDA) is voornemens in totaal ruim honderd van de circa 330 leidsters die werken in de voor- en vroegschoolse educatie (VVE) op cursus te sturen. Uit onderzoek van de Onderwijsinspectie, in april 2008 gepresenteerd, bleek dat 15 procent van alle leidsters de Nederlandse taal onvoldoende beheerst. Daarvoor waren 109 ‘voorscholen’ en 95 ‘vroegscholen’ in Rotterdam bezocht. De inspectie maakte zich zorgen dat sommige van de leidsters de Nederlandse taal „onvoldoende beheersten”.”

Geschrokken door dit nieuws vroeg de redactie van Leerkracht PO de woordvoerder van VVE om een schriftelijke reactie.

“Het nooit onze bedoeling is ons opleidend kind binnen is ontdekte eigen manier. De Nederlandse taal is het kind is uiterst belangrijk, en is onze succor. Wij betreurden wij het personeelslid de Nederlandse taal daarin, studies, brief spreken, en bekwaam correct geen nieuws is. Wij nodigen critici in van ons uit workshop om een ingeblikt voedsel te nemen, zien zij met de ingeblikte voedselhoorzitting en hun oog het niet dit is.”

Waarvan notie.

*’Leidsters peuters Rotterdam op taalles,’ NRC, 21/02/09

Nu ik dan toch voorjaarsvakantie heb, gebruik ik die zeeën van tijd graag om mezelf een beetje bij te lezen. Paul Auster, Yasunari Kawabata, Anton Quintana, Toni Morrison en natuurlijk… de Engelse kwaliteitskrant The Sun. Ja, dat was sarcastisch ja.

“Innocent-eyed Alfie Patten spent his first night acting as a 13-year-old dad and declared: “It was easier than I thought.” The four-footer — who looks no more than eight — said: “I know I’m young, but I plan to be a good dad.” As he went on the PlayStation with 15-year-old girlfriend Chantelle Steadman, he added: “I think we’ll be good parents. I’ll have to work extra hard at school.”

Kijk eens aan, een dertienjarige vader en zijn vijftienjarige vriendin, gezellig met baby Maisie achter de Playstation. Er wordt in het artikel ook gesproken over borstvoeding, al wordt het door mijn gebrekkige Engels niet duidelijk wie van de drie dit ontvangt. Volgens mij komen ze er alledrie nog voor in aanmerking.

Wat heeft minister-president Gordon Brown hierover te zeggen?

“Ik denk dat wij allemaal tienerzwangerschappen willen voorkomen.”

Nou. Daar ga ik eens goed over nadenken, want men kan meerdere kanten op met die uitspraak. We geven Brown voorlopig maar het voordeel van de twijfel. Ondertussen zijn er ook kritische geluiden te horen van instanties die zich bezig houden met de verkoop van computerspelletjes. Want het schijnt dat het spelletje dat de twee spelen op bovenstaande foto (Saints Row II), een spelletje is voor boven de zestien jaar.

Goden almachtig, laat die twee alsjeblieft computerspelletjes spelen! Wie weet wat ze anders gaan doen in hun vrije tijd…

*’I know I’m young, but I plan to be a good dad,’ The Sun, 16/02/09

De eerste relletjes over het in 2011 verplichte toelatingsbeleid voor zowel bijzondere als openbare scholen hebben hun lelijke kano al laten zien dit jaar. Even voor de duidelijkheid; vanaf 2011 mogen scholen leerlingen niet meer weigeren. Dat mogen bijzondere scholen nu nog wel, bijvoorbeeld op grond van religie.

“Een ontwikkeling die door veel mensen wordt toegejuicht, maar waar anderen ook kritiek op hebben. Dat bleek na informatieavonden die Samenwerkingsverband ‘De Brug’ voor protestants-christelijk onderwijs … georganiseerd had. Eén van de genodigden bij die bijeenkomsten was Jeanet Meijs, voormalig leerkracht. directielid van het basisonderwijs en actief lid van Beter Onderwijs Nederland (BON).”

Ik vroeg me af wat dat was, een ‘actief lid’. Gelukkig heb ik een aardige en taalvaardige buurvrouw. Ik vroeg haar of zij mij kon helpen met een ‘actief lid’. Haar handafdruk is nog steeds op mijn wang te zien. Even doorlezen dan maar.

“Meijs noemt passend onderwijs ‘voor ieder kind een ramp’. “Basisscholen moeten in 2011 openstaan voor alle kinderen. Dus ook voor alle kinderen met een handicap, leer-of gedragsstoornissen enz. (…) Dit beleid is een wanvertoning. (…) De eerste prioriteit van een basisschool, de naam zegt het al, is het aanleren van basisvaardigheden. (…) Gebeurt dat niet of onvoldoende, dan zijn voor het kind in het voortgezet onderwijs de rapen gaar. De achterstand valt niet meer in te halen. Anno 2009 is die achterstand eerder regel dan uitzondering”.”

Dat is dus een actief lid. Iemand die al hel en verdoemenis preekt ruim voordat het zover is. Mensen, mensen, laten we het er rustig over hebben. En waar maken we ons eigenlijk druk om? Volgens de Maya’s gaan we in 2012 toch allemaal de pijp uit. Nou, dan hebben we er maar een jaartje last van gehad.

‘Moddersmijterij over passend onderwijs,’ De Stentor, 17/02/09
‘Invoeringsplan passend onderwijs,’ Ministerie van OCW
’2012 volgens de Maya,’ ‘Arjuna’

Vroeger, toen ik de fijne kneepjes nog niet in de vingers had, dacht ik dat een aanzienlijke hoeveelheid aftershave en een briefje van vijfentwintig gulden (voor een colaatje of twee) wel voldoende zouden zijn om mij te verzekeren van wat vrouwelijke aandacht. Dus kocht ik een fles Roma, een statig ogend Italiaans luchtje. De geur bleef wel even zitten, maar was daarna snel weer verdwenen. Daar dacht ik aan toen ik vandaag dit las:

“Roma-kinderen gaan in Nederland niet naar de middelbare school. Ook kinderen uit deze groep die basisonderwijs volgen, verzuimen volop en kampen daardoor met hopeloze leerachterstanden. … In Nieuwegein gaat dertig procent van de ruim 200 Roma-kinderen, die de gemeente telt, niet naar de basisschool. In Amsterdam Zuidoost, waar ongeveer 500 Roma wonen, staan 33 kinderen ingeschreven op basisschool De Achtsprong. Van hen spijbelen er 19 regelmatig.”

Even op school en daarna weer weg. Laura Biagiotti had haar parfum goed van een naam voorzien.

“Vanaf 12 jaar gaat bijna geen enkel Roma-kind meer naar school. De meisjes gaan in de leer bij hun moeder. Zij worden met 14, 15 jaar uitgehuwd. De jongens verdwijnen uit beeld.”

Dat vind ik dan weer merkwaardig. De meisjes (Roma’s) gaan op griezelig jonge leeftijd trouwen, de jongens (Romo’s) verdwijnen uit beeld. Met wie gaan die meisjes trouwen dan? He? Nou?

*’Roma hebben lak aan school,’ AD, 11/02/09

Als ik zeker weet dat iedereen in de groep zelfstandig zijn of haar sommetjes aan het maken is, ga ik in de hoek van de klas op een krukje zitten en spreek ik zacht een jongensnaam uit. Hij kijkt meteen in mijn richting, samen met nog een stuk of drie anderen. Ik wenk hem met mijn vinger. De anderen kijken snel weer naar hun schrift, dat uit opluchting plots heel boeiend is geworden. De jongen komt naar mij toe, zijn blik uit voorzorg nu al schuldbewust. Ik gebaar naar het krukje dat ik voor mij heb klaargezet. Hij gaat zitten. Opzettelijk laat ik een korte stilte vallen voordat ik het woord neem.

Luppi, ik hoorde iets heel vervelends. Zijn blik is nog steeds schuldbewust, maar er flikkert nu ook iets anders in zijn ogen, iets dat zich afvraagt wat ik gehoord heb en hoeveel. Luppi, ik hoorde dat jij Melike in de pauze hebt uitgescholden. Luppi kijkt naar de grond, naar zijn voeten die als bij een verlegen stripfiguurtje met de tenen naar elkaar toe gekeerd staan. Melike vertelde mij welk woord jij naar haar hebt geroepen en daar ben ik, moet ik je eerlijk zeggen, wel een beetje van geschrokken. Is dat zo, Luppi, heb jij dat woord naar Melike geroepen?

Luppi slikt alsof hij een behangrol probeert weg te werken. Dan, schor en onsamenhangend, begint hij mompelend aan zijn verweer. Maar zij… En toen deed zij… Want zij…

Nee Luppi, we hebben het nu over jou. Niet over Melike, daar praat ik zometeen nog eventjes mee. Wat ik nu wil weten is of jij dat hele nare woord tegen haar hebt geroepen. Nou? Luppi?

Luppi knikt.

Kijk me eens aan, jongen, zeg ik terwijl ik me alvast voorbereid om Luppi eens te trakteren op een indringende leerkrachtenblik. Kijk me eens aan en vertel me eens; heb jij Melike uitgescholden voor teef? Luppi’s onderlip en kin beginnen nu te trillen en nogmaals knikt hij bevestigend. Dan denk ik dat je wel weet wat je zometeen moet doen, Luppi, want dit ben ik niet van je gewend. Ik schrik hier een beetje van. Wat is nu verstandig om te doen?

Sorry zeggen, borrelt er uit het verslagen figuurtje omhoog. Dat lijkt me een heel goed plan, zeg ik, en laat ik zulke dingen niet meer over jou horen, Luppi. Hij schudt zijn hoofd zachtjes heen en weer. Ga maar weer naar je plek, zeg ik en kijk hoe Luppi, onder de spiedende blikken van Melike en zijn andere klasgenootjes weer achter zijn bureautje plaatsneemt.

Die middag rijd ik naar huis als bij de rotonde tussen Speuld en Nieuw-Milligen een kleine, zilverkleurige Daewoo Matiz met een rotvaart voor mij langs de N302 opschiet. Boos schud ik met mijn vrije hand. DOMME SUKKEL! LUL! schreeuw ik hard tegen het verdwijnende autootje. Ik zie mijn verwilderde blik in de binnenspiegel en ben blij dat ik vóór ik die middag de schooldeur achter mij dichtdeed, mijn beroepshouding in mijn postvakje had gelegd.

Op regenachtige zondagavonden, als het onderwijsnieuws op een laag pitje staat, kijk ik graag even rond op educatieve sites om te lezen wat onze jeugd zoal bezighoudt. Op de site van ‘Weet wat ze gamen’ heeft Justine Pardoen een stukje geschreven over zogenaamde bijbelgames voor op de computer. Daar schijnt ook een markt voor te zijn, bijbelgames.

Hinderlijk benieuwd als ik altijd ben, nam ik ook even een kijkje op een site van een aanbieder. Met allemaal vragen op zak. Bijvoorbeeld; werken bijbelgames met levels of met testamenten? Als je dood wordt geschoten in zo’n game, duurt het dan drie dagen voor je weer kan spelen? En hoe draai je iemand de wang toe met een joystick of controller?

“Jesus in space. Each interactive software lesson brings you to a new planet and new aliens who need to learn the story. Lt Stu must translate the lesson into a message they can understand. And he gets plenty of help from Shelbot and Capt Paul, as well as the aliens. … Captain Paul leads your students through a very special INTERACTIVE reflection activity about ‘how we see Jesus.’”

Zo zo. Een hele speciale INTERACTIEVE reflectie-activiteit over ‘how we see Jesus’. En dat voor maar $22,95. Prijs de heer.

*’Weet wat ze gamen,’ Justine Pardoen, 07/02/09
*’Power Unlimited,’ Top 5 bijbelgames, 06/02/09
*’Jesus in space’ Wisdom Tree Games

“Tweede ‘superpabo’ in Leiden en Rotterdam. In navolging van Utrecht begint de Universiteit Leiden met een academische pabo. De opleiding wordt gegeven in Leiden en Rotterdam. Het is een gezamenlijk project van de universiteit en de Hogeschool Leiden.”

De ‘superpabo’. Sorry dat ik hier wéér neerbuigend over zit te doen, maar denk eens aan al die gemotiveerde en enthousiaste juffen en meesters die óók op de reguliere lerarenopleiding zitten. Als je de media van tegenwoordig moet geloven, dan kun je na vier jaar pabo beter meteen maar naar de Albert Heijn om daar de komende twee decennia aan mensen te vragen of ze voetbalkaartjes bij de boodschappen willen.

*’Tweede ‘superpabo’ in Leiden en Rotterdam’, Trouw, 04/02/09

Heeft u, hahaha, vroeger, toen u de basisschoolgerechtigde leeftijd had wel eens de Kindertelefoon gebeld? Om ze een poets te bakken door ze wijs te maken dat u thuis mishandeld werd door het dienstmeisje of dat, hahaha, u ruzie had met die irritante leerkracht? Nee? Oh. Nou. Ik ook niet hoor.  Malle blagen.

“De Kindertelefoon bestaat dertig jaar. … Al dertig jaar kunnen kinderen via de Kindertelefoon anoniem en gratis met iemand praten over wat hen bezighoudt. ‘Luisterend oor, klankbord, steun in de rug, biechtvader’, somt Erik Ott, manager van de Amsterdamse Kindertelefoon, op. ‘We zijn experts in het voeren van gesprekken met kinderen. En ze weten ons te vinden voor van alles en nog wat.”

Okay okay, ik geef het toe. Ik Heb Wel Eens De Kindertelefoon Gebeld. In de keuken van een basisschoolvriendje en met een theedoek over de hoorn. Ik heb het nog vaak op feestjes over die ene keer dat ik de vrouw aan de andere kant van de lijn wijsmaakte dat ik contact had met buitenaardse wezens. Haha, ze trapte er vol in! Vond het goed dat ik belde en noemde me origineel. Het onnozele wicht.

“Letty Langenhorst: ‘Soms vragen ze je of je hun pleegmoeder wilt worden. En of ze bij je langs mogen komen. Of ze vertellen over buitenaardse wezens, of ze willen een liedje zingen. Ik blijf in ieder geval zo lang mogelijk serieus tegen iedereen, hoe raar ze ook tegen je doen. Wat goed dat je belt, zeg ik dan. En: wat een originele vraag.’”

Oh.

*’Kindertelefoon bestaat dertig jaar,’ De Volkskrant, Aimeé Kiene, 01/02/09