Leerkracht PO

We kennen allemaal wel het verhaal van de Friese onderwijzer Kornelis Lieuwes de Vries die in 1905 een aardappel vernoemde naar zijn 17-jarige oud-leerling Bintje Jansma. Zulke liefdevolle sentimenten schijn je tegenwoordig in Friesland maar weinig tegen te komen. Nu verzinnen de leerlingen namen voor de onderwijzers. Minder leuke, dat wel.

“Kinderen van basisscholen in de Friese gemeente Lemsterland krijgen vanaf donderdag etiquetteboekjes van de gemeente. Dit gebeurt nadat een onderwijsinspecteur had geconstateerd dat het de kinderen nogal aan fatsoen ontbrak. Dat heeft een woordvoerder van de gemeente woensdag gezegd. Het viel de inspecteur op dat leerlingen zich ongemanierd tegenover de docenten opstelden. Terwijl de leraren zich juist heel goed gedroegen. Volgens een woordvoerder van een van de scholen hebben de kinderen vaak geen idee hoe ze zich moeten gedragen.”

Nu zou ik wel heel flauw kunnen reageren en beweren dat Friese onderwijzers in een andere tijd leven, maar dat doe ik niet. Ten eerste raak ik dan mijn Friese lezers kwijt en ten tweede is het gewoon niet zo. Friese scholen zijn ook hip en trendy en gaan met hun tijd mee. De woordvoerder van de school:

“Want dat wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.”

Ja. Zie. Ehm… dat bedoelde ik.

*’Lessen in fatsoen voor Friese kinderen,’ AD, 28/01/09

In gedachten vergelijk ik al die juffen op de NOT met de gnoes die ieder jaar door de Serengeti trekken op zoek naar voedsel en veiligheid. Hahaha, u leest het al; ik heb enorm veel zin om tussen die juffen te gaan lopen. Niet dus. Malmberg doet er nog een zuur schepje bovenop.

“Na alle berichten over een tekort aan leerkrachten in het basisonderwijs, presenteert Malmberg 50.000 extra juffen tijdens de Nationale Onderwijstentoonstelling (NOT) van 27 t/m 31 januari. Juf is een unieke glossy, speciaal voor juffen én meesters in het basisonderwijs. Alle leerkrachten kunnen juf gratis afhalen op de stand van Malmberg.”

Ook voor meesters. Jaja. Ik word nog liever betrapt in de C1000 met een Playboy opengeslagen op de nietjespagina, dan dat ik op de NOT ‘even een Juf ga scoren’.

“Op de website www.jufmagazine.nl staan handige tips maar bijvoorbeeld ook de werkpatronen van de verjaardagskronen.”

Oh leuk, de werkpatronen van de verjaardagskronen! Altijd al gewild, de werkpatronen van de verjaardagskronen. Kan ik eigenlijk iemand in Nederland vinden (behalve de redactie van deze nieuwe ‘glossy’) die mij kan uitleggen wat in vredesnaam bedoeld wordt met de werkpatronen van de verjaardagskronen?

*’Teveel juffen in het basisonderwijs,’ Malmberg, 27/01/09

Meester?

Wat is er, jongen?

Wat is een zieto-toets?

Een CITO-toets is een hele belangrijke toets die de kinderen van groep 8 moeten maken.

Meester?

Ja, jongen?

Wij hebben ook belangrijke toetsen in groep 4, he?

Neuh. Die doen we alleen maar om te oefenen voor die belangrijke toets in groep 8.

Waarom is die toets dan zo belangrijk?

Omdat, zucht, als je die verknalt, je naar een slechte school moet die je alleen kan leren hoe je een aardappelboer moet worden.

Mijn vader is aardappelboer, meester.

Dat is precies het punt dat ik probeer te maken. Zorg jij er nu maar voor dat je in groep 8 de CITO-toets goed maakt, dan hoef jij je geen zorgen te maken en word je later advocaat.

Meester?

Ja?

Ik wil akstronaut worden.

Nú wil je akstronaut worden, dat is halverwege groep 7 wel verdwenen.

Meester, ik ben bang.

Goed zo, jongen, de CITO-toets is ook geen geintje.

Maar meester, wat nu als ik het helemaal verknal over een paar jaar?

Dan ga je maar naar Prem, daar word je aangenomen als je zijn achternaam niet kunt spellen.

Meester?

Ja, jongen?

Ging u na de basisschool niet naar de LDS?

Is je taalles nu nog niet af?! Schiet toch eens op.

Snotneus.

*’150.000 leerlingen doen CITO-toets,’ Trouw, 22/01/09

Via post en e-mail worden we er al een poosje mee doodgegooid: de NOT is weer in het land.

“De NOT is dé vakbeurs voor onderwijsprofessionals. Nergens vindt u zo’n compleet aanbod voor alle onderwijssegmenten. Op de NOT vindt u een compleet aanbod van producten en diensten voor het onderwijs. Alle sectoren van het onderwijs zijn vertegenwoordigd. Ruim 450 exposanten brengen u het nieuwste uit de markt. Vele congressen en workshops zorgen voor een hoog kennisgehalte.”

Ja, okay. Met een beetje mazzel had u mij ook in het echt kunnen bewonderen. Sterker nog, we hadden een beetje kunnen flirten met elkaar. Maar ik wilde niet meedoen met de cursus ‘Flirten op de beursvloer’ en mocht prompt niet meer in Utrecht staan. Ik, een jonge aantrekkelijke onderwijsgod! Nou, dat zal ze nog spijten hoor. Nu al is bekend dat het aantal afmeldingen tot een recordhoogte is gestegen. Ja. *kuch* Echt.

Ik wens u veel succes met de andere flirters.

*’De Nationale Onderwijs Tentoonstelling,’ 27 t/m 31 januari, Jaarbeurs Utrecht.

Voorlezen uit een spannend, mooi, avontuurlijk en/of grappig boek is bij mij een vast en dagelijks element in de groep. Lazen we tot voor kort nog een mooi fabeltje over een kind van de maan en de zee, nu is het griezelen geblazen met een buurman die bloed van andermans wonden likt. Brr! En stiekem ook een beetje leuk.

Nu hoor ik wel eens dat voorlezen lang niet meer zo vanzelfsprekend is als het zou moeten zijn. Foei toch, juffen, meesters en ouders, foei! Vroeger las mijn moeder mij altijd voor (op de rand van het bed) en deed ze extra haar best om net te doen alsof ze mijn broer niet opmerkte, die achter haar met idiote lichaamsbewegingen het verhaal naspeelde. Ze bleef voorlezen, tot aan de destijds geijkte everthartmanperiode en mijn voorkeur langzaam overging tot het zelf lezen van een boek. Ik was immers al zesentwintig.

“Aankomende woensdag is de start van de Nationale Voorleesdagen. Op veel plekken in het land zullen kinderen kunnen genieten van een Voorleesontbijt. De Nationale Voorleesdagen 2009 zijn van 21 t/m zaterdag 31 januari. Deze elfdaagse campagne vindt in 2009 voor de zesde keer plaats.
Zie: CPNB en Nationale Voorleesdagen, met daarop een activiteitenoverzicht per provincie.”

Ik bedoel maar.

*’Nationale Voorleesdagen’ Voorleesplein, 19/01/09

We kunnen het altijd weer aan de goedgemutste rakkers van het Reformatorisch Dagblad overlaten om als eerst met groot onderwijskundig nieuws op de proppen te komen.

“Verschillende basisscholen hebben tijdens deze griepepidemie moeite om vervanging te regelen voor zieke collega’s.”

Nou, daar schrok ik wel even van. Zo gaat dat bij ons op school niet. Als er bij ons eens iemand ziek is, dan pakken we er ‘s ochtends de invalmap bij. Drieëntwintig pagina’s gevuld met vers uitgeperste Pabo-studenten. En allemaal zitten ze om half acht in de ochtend klaar bij de telefoon, de tas al gevuld met rode en blauwe fineliners en een zakje met gesmeerde boterhammen in de koelkast. Na een toezegging is de invalleerkracht vaak nog eerder op school dan de gewone leerkrachten, heeft zij of hij de weektaak al ontcijferd en is de koffie al gezet. Vaak masseren ze uit zichzelf ook nog mijn voeten tijdens het speelkwartier.

Beste Reformatorisch Dagblad, problemen met het vinden van invalleerkrachten bestaan al sinds … sinds het ontstaan van de aarde. Zo’n eh… zesduizend jaar geleden dus.

*’Vervangen van zieke docent moeilijk’ Reformatorisch Dagblad, 16/01/09

Naast de Engelse taal als communicatiemiddel en een fatsoenlijke vrouw voor de president wil Frankrijk nu ook de mobiele telefoon verbieden. Gelukkig alleen voor de Franse jeugd van tegenwoordig. De Franse jeugd van eh… toujours. Of zoiets.

“Frankrijk pakt het gebruik van mobiele telefoontjes aan onder kinderen, vanwege onderzoek waarin een verband gelegd is met hersentumoren. … Het is nog steeds niet duidelijk wat nu precies de risico’s zijn, maar onderzoekers die menen een effect te hebben aangetoond, spreken van een 5 keer vergrote kans op hersentumoren bij intensieve bellers. De gevolgen zullen zich wellicht pas later in een mensenleven uiten.”

Overigens zijn de Fransen niet de enigen die de vermeende schadelijke gevolgen van mobiele telefonie bij de onverschillige jongeren willen beperken.

“In september 2008 heeft het Europese parlement al een verzoek aan de verschillende ministers in de Europese landen gedaan, om burgers zo goed mogelijk te informeren over mogelijke stralingsrisico’s, vooral voor kinderen. In Canada wordt aan tieners geadviseerd hun telefoongesprekken te beperken (niet langer dan 10 minuten achtereen) en in Rusland is het advies ook om mobiele telefoons te vermijden voor onder de 18 jaar.”

Ach ja. Rusland doet ook een duit in het zakje. Waar volgens Wikipedia ‘de vruchtbaarheid is gedaald, terwijl de sterfte vooral onder mannen enorm is gestegen als gevolg van verslechterde werkomstandigheden en alcoholisme.’ Die hebben dus belangrijkere zaken om zich druk over te maken dan het aanvullen van hun prepaid-abonnementje.

*’Frankrijk pakt mobiel bellen onder kinderen aan’ Mijn Kind Online, Justine Pardoen, 12/01/09

Prem. Premmie. Premmetje. Schrijf ik hier nog dat je een kans verdient, ga je zulke gekke dingen doen. En dat terwijl dat lieve meisje van jouw redactie nog had beloofd dat je aandacht zou besteden aan mijn woorden.

“Presentator en beroepsprovocateur Prem Radhakishun (46) neemt in zijn nieuwe televisieprogramma De School van Prem tien leerlingen bij de hand op weg naar de Cito-toets. Doel: beter scoren dan het advies van school. Prem ziet het helemaal zitten. Maatschappelijke reality-tv heeft de toekomst, vindt hij, omdat dit genre leidt tot debat. ‘Mag ik daarom kinderen misbruiken voor amusement? Ja!’”

Prem. Die tien kinderen het vuur aan de schenen legt zodat ze een betere Cito-toetsscore halen. Bij wie (en ik citeer) ‘falen geen optie is’. Dit is dus in Prem’s ogen een juiste vorm van onderwijzen.

“Ik maak geen reportages, maar een realityshow. Zoals De Toppers op weg naar de Arena of Frans Bauer in aanloop naar Ahoy.”

Jammer alleen, Prem, dat jij niet dezelfde kijkcijfers zal halen. Want jij biedt geen bruldiva als Joling of een stottervolkszanger als Bauer. Nee. Jij komt met tien kinderen die nog niet oud genoeg zijn om te weten in wat voor een wespennest ze zichzelf gestoken hebben. Tien kinderen voor wie de komende weken alleen nog maar in het zweterige teken zullen staan van de veel te gevreesde Cito-toetsscore.

Falen is geen optie. Lieve Prem, alleen al het concept van je programma maakt van jou een verliezer in de ogen van onderwijzend Nederland. Maar dat deert je niet, je hebt blijkbaar nooit naar ons geluisterd. ‘Woest’ zijn we niet, zoals de link hieronder beweert. Dat zit niet in de aard van een leerkracht. Eerder teleurgesteld.

*’Onderwijs woest op tv-maker Prem’ AD, Annemart van Rhee, 13/01/09

Londen. Daar zat ik dus, op acht, negen en tien januari. Voor de omvangrijke techniekconferentie. Vandaag stond ik weer gewoon voor mijn groep 4. Toen één van mijn leerlingen vroeg hoe het komt dat regen opeens uit een wolk valt, greep ik meteen een kookplaatje, pannetje water en een spiegel uit de lerarenkamer om binnen vijf minuten te demonstreren hoe de waterkringloop precies in elkaar steekt. Want het is wel aanstekelijk, al die bebaarde mannetjes, Catweazle-personages en hippe techniekvogels die daar op de beurs stonden met hun DNA-modelletjes, 3D-boekjes en vooruitstrevende inzichtjes.

Mijn advies is dan ook; laat de methodeboeken eens voor wat ze zijn, grijp een reageerbuis, trek de microscoop uit het magazijn, vul de lege jampotjes en steek je handen in het modder. Begin de dag met een beetje techniek. En laten mijn collega’s nu een uitstekende (groeiende) leermiddelendatabase in elkaar hebben geknutseld waar je terecht kunt voor allerlei trucjes, snufjes en proefjes. Binnenkort sluit ik mijn techniektraject af met een presentatie en ik hoop samen met de andere conferentiebezoekers een goede bijdrage te kunnen leveren aan de database.

Dan nu (zoals beloofd) nog wat foto’s;

Wetenschap (science) is in Groot Brittannië al decennia lang één van de drie hoofdvakken in het basisonderwijs. In Nederland is het nog vaak een ondergeschoven kindje (net als Sjoerd uit groep 8). De ASE (Association of Science Education) is een grote, internationaal georiënteerde onderwijsorganisatie. De ASE organiseert jaarlijks de grootste onderwijsconferentie ter wereld op het gebied van science.

“A key element of the three days will be the Frontier Science lectures given by 20 experts from some of the University of Reading’s leading departments and schools. Staff from Food Biosciences, Meteorology, Construction Management and Systems Engineering, among others, will be giving lectures on topical subjects such as extreme weather, climate change, sustainable buildings, nutrition, cybernetics and how to feed the world.”

How to feed the world. Nou. Als ík er maar goed te eten krijg. Aanstaande donderdag, vrijdag en zaterdag ben ik in Reading (vlakbij Londen) om eens te kijken hoe de Engelsen vorm geven aan techniek in het onderwijs. Verwacht een korte fotoreportage in het weekend!

*’Europe’s science teachers to come to Reading in their thousands’, University of Reading, 1/12/08