Laatst kreeg ik een goede vriend op bezoek die met een bedrukt gezicht plaatsnam op de bank. Hij had problemen met een vrouw. Ik gaf hem een glas cola (light, want we zijn nu boven de dertig), een bakje met nootjes en vroeg hem hoe het conflict was ontstaan.
Het bleek dat een vriend van hem een weblog had, dat vaak bezocht werd door een meisje en via Twitter stuurden ze op een afspraakje af, dat later met een e-mail bezegeld werd. Van het een kwam het ander, van het ander kwam het een. Maar toen liet het meisje via haar webcam haar oogje op een ander vallen en was de liefde voor de vriend van mijn vriend voorbij. Vervolgens liet mijn vriend een krabbel achter op de Hyves van zijn vriend, wat het meisje las en zodoende werden haar gevoelens gekrenkt. U bent er nog?
Tegen de tijd dat het verhaal zijn einde naderde, zorgde ik ervoor dat ik af en toe begripvol knikte, maar was ik al een tijdje verdiept in een aflevering van House. Moraal van dit verhaal:
“‘Wijs kinderen op de gevaren van de webcam’, zegt directeur Dominique Weesie van Geen Stijl. ‘Mensen, dus ook kinderen, gooien alles online en hebben niet door dat iedereen dat kan zien, bijvoorbeeld op Hyves.’
Ook reageert de directeur van Geen Stijl op het verwijt dat zijn site zelf allerlei compromitterende foto’s plaatst en bedenkelijke onderwerpen aan de orde stelt. ‘Bij volwassenen liggen de grenzen toch anders dan bij kinderen’, is de redenatie van Weesie.
Wel vindt hij het een goede zaak dat leerlingen voorlichting krijgen over de gevaren van internet. ‘Mijn vriendin werkt in het onderwijs, ze geeft informatica. Die heeft vrijwel dagelijks met dat bijltje te hakken. Heel veel vechtpartijen ontstaan bijvoorbeeld doordat ze elkaar op MSN zitten op te fokken. En dan barst de bom op het schoolplein zonder dat iemand het in de gaten had.’”
*”Veel vechtpartijen ontstaan door MSN”, een nieuwe campagne om schoolgaande kinderen mediawijzer te maken, Reformatorisch Dagblad, 3 november 2008.
*”Interview Dominique Weesie (Geen Stijl)”, medialessen.nl