Het Kleine Feest

Toen ik vanmorgen in de auto naar mijn werk reed, was er op de radio een discussie gaande over het wel of niet officieel erkennen van het Suikerfeest als nationale feestdag. Er werd gesproken over een ruil met Bevrijdingsdag of met Tweede Pinksterdag, er werd fel gereageerd, er werd gekucht, er werd gehoond en als de radio van een beeldscherm was voorzien, had ik vast wat wenkbrauwtjes de lucht zien ingaan. Toen de discussie tot een einde kwam, sprong er plotseling een wild zwijn voor mijn auto waardoor ik twee lange seconden alleen nog maar dacht aan blokkerende remmen en de uitwijkmanoeuvre van de auto achter mij. Tegen de tijd dat ik met 80 op de kilometer- en hartslagteller Harderwijk binnenreed, was de discussie helaas voorbij en had Coldplay het woord overgenomen.
Ik haalde de schooldeur van het slot, tikte de alarmcode in en zei tegen de invalster van groep 7/8 dat ik benieuwd was hoeveel kinderen er vandaag naar school zouden komen. Eenmaal binnen zette ik koffie, deed het water in de waterkoker en keek toe hoe mijn collega’s letterlijk binnendruppelden. ‘Dat is geen regen vandaag, dat is suikerwater’ merkte ik vrolijk op, maar alleen de Marokkaanse onderwijsassistent moest lachen. De rest was in de weer met handdoeken en plakkende regenpakken. Vijf minuten na het afgaan van de schoolbel zaten er welgeteld vier kinderen in mijn lokaal. Vier jongens.
‘Pak je rekenboek,’ riep ik opgewekt, wat ze vervolgens ook deden. ‘Jongens, ik maak maar een grapje.’ Ze keken zichtbaar opgelucht. ‘Gaan we dan met Knex spelen,’ vroeg er eentje. ‘Alleen als jullie iets héél moeilijks kunnen maken.’ Ha, natúúrlijk konden ze dat. En op mijn vraag of ze het vervelend vonden als groep 3 er ook bij zou komen, reageerden ze met een onverschillig schouderophalen. Het leek alsof ze dachten, laat die kleintjes er ook maar bij.
En zo werd het uiteindelijk best een gezellige dag. Spelen met Knex, tekeningen maken, schooltelevisie kijken en in de lerarenkamer lagen heerlijke chocoladekoeken die een moeder ‘s ochtends had gebracht.
‘s Middags hoefden de kinderen niet naar school vanwege een studiemiddag voor de leerkrachten (ontwikkelingsgericht onderwijs). Ik durf te wedden dat de islamitische kinderen ook een fijne dag hebben gehad.
Volgend jaar wil ik best weer zo’n dagje (21 september voor de Turkse moslims). En het jaar daarop ook (10 september). En ook in 2011 (31 augustus) en 2012 (19 augustus). Maar dan zitten we al in de zomervakantie.
Wat heeft u als leerkracht vandaag eigenlijk gedaan?